Dış iskeletler, hem hafif hem de güçlü ve aynı zamanda kullanıcı için kompakt ve rahat tasarımlar gerektiren zorlu bir mühendislik mücadelesine neden olur. Uygulama ne olursa olsun, hareket tasarımı ve motor seçimi mühendislik sürecinde kırılma noktası olan adımlardır.
Bu seçimler, insan vücudunun karmaşık mekaniğini taklit etmesi gereken nihai performansa nasıl yardımcı olabilir (veya engelleyebilir)? Burada önemli hususları ve içgörüleri keşfediyoruz.
Giyilebilir cihazlar olan dış iskeletlerin rahat, güvenilir ve emniyetli olması gerekir; son derece karmaşık mekanikleri göz önüne alındığında bu zor bir görevdir. Mühendisler, ticari uygulanabilirliğe sahip dış iskeletler tasarlarken üç ana kriteri göz önünde bulundurmalıdır: insanların bunları güvenli bir şekilde giymesini sağlamak için sıcaklıkların düşük seviyede tutulması; kaza ve yaralanma riskinin en aza indirilmesi ve kullanıcı için optimum hareketliliğin sağlanması.
Bu gereksinimler dikkatli bir tasarımı ve özellikle dış iskelet bağlantılarıyla çalışacak şekilde tasarlanmış bir motorun seçilmesini gerektirir.
Dış iskelet pazarı bugüne kadar daha küçük hacimler ve özel üretim üzerine kurulmuştu. Sektör değiştikçe ve dış iskeletler tıbbi rehabilitasyon ve hareketlilikten ağır yük kaldırmaya kadar her şey için daha yaygın ve uygulanabilir hâle geldikçe, OEM'ler verimli, yüksek hacimli üretime geçiş konusunda akıllı davranmalıdır.
Ancak tam hızda üretime geçiş, bir dizi yeni zorluğu ve kriteri beraberinde getirir. Ar-Ge ve hatta düşük ölçekli ilk üretim (LRIP) sırasında uygulanabilir görünen projeler, çeşitli nedenlerden dolayı hızla imkânsız hâle gelebilir. OEM'ler üretimi artırırken ortaya çıkabilecek sorunları nasıl öngörebilir (ve bunlardan nasıl kaçınabilir)?
